نگاهی به فیلم «بی رویا» | همان‌چیزی که منتظرش بودیم

فروغی | شهرآرانیوز - فیلم بلند آرین وزیردفتری شاید بهترین اثر حاضر در جشنواره امسال نباشد، اما حتما از مهم‌ترین فیلم‌های این رویداد است؛ اثر جسورانه و متفاوتی که بدون ادعا‌های گزاف، فضای مدنظرش را در قاب تصویر ایجاد می‌کند. «بی‌رؤیا» فیلمی معمایی و پرچالش است که به‌واسطه مقدمه نسبتا طولانی، دیر جان می‌گیرد؛ اما از نیمه‌های راه کاملا موفق می‌شود که بیننده را میخ‌کوب کند و با زبان تصاویر حرف بزند. عبارت پایانی فیلم تاحدی بیننده را گمراه می‌کند؛ اما «بی‌رؤیا» اثری نیست که همه هویتش را بتوانیم به صحبت‌کردن درباره یک بیماری محدود کنیم.

این فیلم لایه‌های پنهان مهم‌تری هم دارد که در بین پلان‌های ویژه‌اش، بااحتیاط خودشان را هویدا می‌کنند. اهمیت سینمایی «بی‌رؤیا»، علاوه بر ساختار روایی مستحکم و تزریق به‌اندازه اطلاعات، به‌شکل فیلم‌برداری آن نیز مربوط است. وزیردفتری در این فیلم برای بیشتر سکانس‌هایش برنامه بصری ویژه‌ای داشته و بیشتر با نما‌های جذاب بیننده را سر ذوق می‌آورد. بازی شادی کرم‌رودی نیز در این فیلم چشمگیر است.